Eindelijk ook de Zeelandbrug mogen fotograferen! En nog wel net op het moment dat de zon onder zou gaan. een geduldig model en ik ben dan ook lekker van links naar rechts gelopen, op de plek van waar wij de foto's gingen maken. Het was na het uitstapje in Doel, met Erika, Joke en Peter, een uurtje rijden en we waren bij de brug. Dat is dan een leuk cadeautje. In onze rug ging de zon onder, wat een mooie weerkaatsing op de brug gaf. Ook nog even een foto gemaakt, van de kant waar de zonsondergang te zien was... Kleine foto's aanklikken voor een geheel beeld.
Nog even enkele feitjes opgezocht: De brug overspant de Oosterschelde en is met 5.022 meter lengte de langste brug van Nederland. De Zeelandbrug loopt over de Oosterschelde, een zeearm van de Noordzee. Hij verbindt Goes met Zierikzee, specifieker de eilanden Schouwen-Duiveland en Noord-Beveland. De brug telt 52 overspanningen die in de Oosterschelde zijn gebouwd, met een totale lengte van ruim 5 kilometer. Het is hiermee de langste brug van Nederland. De brug telt 1x2 rijstroken en heeft een inhaalverbod. Tevens is er aan de westzijde een smal fietspad. Het is niet de enige overspanning over de Oosterschelde, westelijker ligt de Oosterscheldekering, die feitelijk uit drie bruggen bestaat. Doel is een prachtige plaats voor een modellenshoot. Helaas was er maar weinig tijd voor deze shoot. Maar in één blokje om waren er genoeg mooie plekjes om model Linda op de foto te zetten.
Zondagmiddag rond een uur of vier naar het strand in Callantsoog samen met mijn dochter Sabine. Windkracht 8-9 en het wordt al hoog water. Auto veilig op het parkeerterrein en dan tegen de wind in lopen, het duin op en al kletsnat zijn van de regen. Sabine houdt wel van een geintje, dus eerst het uitkijkpunt beklimmen en kijken of de wind ons houdt. Ik word na mijn pogingen op het blok te staan er zo af gewaaid. Dan richting het strand ploeterend naar beneden en daar de wind z'n gang laten gaan en genieten van deze storm. Dit heet uitwaaien!!
Weer allebei veilig thuis gekomen, ons "uitgepeld" in de berging en gelijk onder de douche, want zand en water is overal gaan zitten. Ik blijf nog even vol van Doel en zal proberen het laatste stukje van de rit te beschrijven. Met de auto naar Doel, na de tunnel nog een stuk rijden en nog verder en dan zie je en zit je midden tussen allerlei vrachtauto's vol containers, wat zijn wij klein. Onderweg naar Doel zie je grote schepen, enorme kranen en veel containers. De weg kronkelt door het industriegebied heen, met veel rotondes. Het eerste wat je van Doel ziet is de kerncentrale. Deze torent nog steeds boven de haven uit. Maar voordat je er bent moet je eerst nog enkele kilometers verder rijden. Na al het geweld van de Antwerpse haven verwacht je niet dat het opeens ophoudt. Weg kranen, weg containers en weg schepen. Je bent bij Doel. Wat een verschil met de haven. Je wordt nu omgeven door groene weilanden en bomen. En dan natuurlijk nog een aantal foto's!
Doel niet geheel verlaten. Ondanks dat het een ‘spookstad’ wordt genoemd, klopt deze naam niet echt. Ten eerste omdat het een dorp is en geen stad 😉 maar ook omdat er nog mensen wonen, en het dus niet compleet verlaten is. Toch ziet het er over het algemeen wel verlaten uit. Dit komt door de vele graffiti die er is aangebracht, en doordat veel huizen half kapot zijn en dicht zijn gemaakt met ijzeren platen en/of muren. Er geldt een bouwverbod, daarom wordt er niet meer aan de huizen geklust en zien deze er vervallen uit. Foto's zeggen zoveel meer dan woorden, even er op klikken om een groter beeld te zien. Ik vind het een prachtige plek! Het gevoel dat je daar overkomt is bijzonder triest en vervreemd, wat het bezoek nog net even iets intenser maakt. Nog een kleine serie foto's te gaan dus nog een vervolg hierna...
Net over de grens, vlakbij Antwerpen, vind je het spookstadje Doel. Een bijzondere gewaarwording! Deze activiteit stond al een tijdje op mijn fotolijstje. Eindelijk was het zo ver en ging ik met 3 andere fotovrienden op pad om me te verwonderen in Doel. De tijd staat overal stil. Doel wacht duidelijk op zijn vonnis; blijft het bestaan of ontmoet het de sloophamer? Wat is, of beter gezegd, wat wás Doel precies? En hoe komt het dat een levendig fabrieksdorp ineens bijna geheel verlaten is? De eerste kennismaking met de spookstad Doel maakt ons stil in de auto, verwondering, afschuw, verbazing... Eens statige huizen staan er verloren bij; alsof een ramp heeft plaatsgevonden en alles in allerijl is achtergelaten. De realiteit is echter anders. Geen tegenspoed, wel een jarenlange strijd tussen bewoners en de gemeente Beveren. Het conflict speelt al sinds de jaren’ 60, toen er voor het eerst plannen waren voor uitbreiding van de Antwerpse haven. Een halve eeuw later is het inwoneraantal flink gedaald en telt het dorp meer vervallen dan bewoonde huizen. Nieuwsgierigheid wint en via een struik, naar de achterkant van deze woning. Eens een mooi huis,met een lekkere diepe achtertuin. een kippenren, waslijnen, boompjes en een schuur helemaal achterin. Nu groeien de bomen en het gras door in de muren, is de tuin in al die jaren heel erg verwilderd. Ramen en deuren dicht getimmerd en weer met geweld open gemaakt. Zowel binnen als buiten allerlei graffiti. Lege straten vol bekladde en halve huizen ontwaren zich voor ons. Zo nu en dan verschijnt een fatsoenlijk huis. Op de ruiten steevast een affiche dat het pand bewoond is. Bewakingscamera’s houden een oogje in het zeil. Afgezien van incidentele ontmoetingen met andere ‘nieuwsgierigen’ komen wij amper iemand tegen. Het voedt het idee van de spookstad; ronddwalen zonder enkele tussenkomst. Toch woont er nog een kleine groep mensen ( ongeveer 25) in Doel. Nog veel meer foto's, dus wordt vervolgd!
|
Archives
April 2024
Zo af en toe
foto's maken, alleen, met z'n tweetjes of met een groep. Kijk lekker met mij mee... Categories |